Het Wiertzmuseum bevindt zich in het hart van de Brusselse Leopoldwijk, in de schaduw van het Europees Parlement. Het museum, dat tussen 1851 en 1861 werd gebouwd dankzij subsidies van de Belgische regering en dat een groot deel van zijn negentiende-eeuwse charme heeft behouden, herbergt het werk van Antoine Wiertz (1806–1865). Wiertz woonde en werkte er: het gebouw was dan ook oorspronkelijk een woonhuis, met een gigantisch atelier en een mooie tuin. Hij beschouwde het als een toevluchtsoord waar kunstenaars konden creëren en herbronnen, maar vooral als een plek waar hij de glorie van zijn grootse oeuvre kon etaleren. Wiertz geloofde in het belang van een universele kunst met morele, sociale en patriottische aspiraties. Meer nog, hij droomde ervan om Rubens te evenaren of zelfs om Rafaël te ‘verslaan’. Deze tomeloze ambitie bracht hem er toe om heel wat werk te produceren, gaande van monumentale, soms intimiderende doeken, tot kleine, delicate olieverfschetsen: een omvangrijk oeuvre dat geen enkele bezoeker onverschillig zal laten.