Lonkend naar de avant-garde vanuit de symbolistische traditie van het fin-de-siècle, bekleedde Léon Spilliaert (1881–1946) als einzelgänger nooit een duidelijke plaats in de kunst van zijn tijd. Met James Ensor deelde hij, behalve zijn thuishaven Oostende, een gevoel voor spot en ironie, non-conformisme en de drang om de wereld op een andere manier te bekijken. Spilliaert creëerde echter een eigen spirituele beeldtaal. Hij experimenteerde met pastel en gouache, speelde met uitgezuiverde kleurvlakken en sierlijke lijnen. De zee onder de maneschijn, eenzame figuren met een lege blik, stranden ontdaan van elke menselijke aanwezigheid, lege kamers en gestileerde silhouetten in tegenlicht – Spilliaert wist in lijn en kleur steeds weer een sfeer van mysterie, magie en vervreemding op te wekken.
 
Anne Adriaens-Pannier, ex-conservator aan de Koninklijke Musea voor Schone Kunsten van België in Brussel, werkt sinds 1995 op vraag van de familie Spilliaert aan de beredeneerde catalogus van zijn oeuvre en brengt in dit prachtig geïllustreerde boek hulde aan de kunstenaar. De auteur beschrijft de tekeningen en schilderijen en verwijst eveneens naar de boekillustraties en lithografieën. Spilliaert wordt geplaatst als schakel tussen de grote kunstbewegingen, in het boeiende tijdperk waarin hij leefde en werkte. Een uniek boek over een heel bijzondere kunstenaar.