Het werk van Gonzales balanceert tussen abstractie en figuratie, tussen schilderkunst en fotografie. Het is inhoudelijk ongrijpbaar en baadt in een sfeer van mysterie, al is een politieke ondertoon doorgaans goed voelbaar.
In Crowd, een serie van vijf koperplaatetsen, komt zijn fascinatie voor de onbestemde massa bijeen. We zien een groep huizen (geïnspireerd op een foto van Walker Evans, uit de serie American Photographs, 1936), badende mensen, geparkeerde auto's, staande en zittende mensen - wachtend op een concert of een meeting, mogelijks een picknick scene in een bos. De beelden zijn losgemaakt van hun context, en lijken in hun afstandelijkheid een ironische commentaar te leveren op the American dream. De kunstenaar ging rechtstreeks krassen en arceren in de koperplaten om licht en donker te suggereren en detail weer te geven. Techniek en proces brengen een bijzondere eenheid tot stand tussen de verschillende bladen van deze portfolio.

"Friction arises not from whether we see Gonzales's crowds for what they are - decontextualised, perhaps even disenfranchised - or what they've become - seductive decoration. It comes from the sense of never being quite far enough from the stage to tell the difference" (Martin Coomer).