La beauté incessible (de onoverdraagbare schoonheid) is gebaseerd op Jan Van Imschoots schilderij The End uit 2008. Voor dit werk liet de kunstenaar zich inspireren door de films van cineast Luis Buñuel. Net als de surrealistische filmmaker speelt hij met de grenzen tussen werkelijkheid, verbeelding, herinnering en fantasie. Ofschoon we ons in een knus en burgerlijk interieur bevinden doet de kamer bevreemdend aan, omwille van het enorme portret van Catherine Deneuve die de hoofdrol speelde in Buñuels Belle de Jour en Tristana. Het portret aan de muur toont Deneuve in al haar menselijkheid, maar ook op een moment waarin ze aan de diepste gevoelens van haar personage gestalte geeft. Het Spaans-oriëntaalse bed is een knipoog naar Buñuel, terwijl de bloemen, het fruit en de koffietafel teruggrijpen naar de stillevens uit de Vlaamse barok – taferelen die zowel rijkdom als erotiek en vergankelijkheid uitbeelden.