Vanaf de jaren zeventig ontwerpt Panamarenko vliegende schotels en magnetische ruimteschepen. Hij bedenkt ook verschillende manieren om deze tuigen door de kosmos te laten vliegen. Om de werking van de magnetische velden en andere interplanetaire krachten beter te leren kennen, verdiept hij zich in de ufologie. De tekening voor deze vliegende schotel is genoemd naar George Adamski, die beweerde dat hij in november 1952 oog in oog heeft gestaan met twee buitenaardse ruimteschepen. 
Hoewel Panamarenko weinig geloof hecht aan de woorden van Adamski, blijft hij wel gefascineerd door het idee om zelf een ruimteschip te ontwerpen. Hij besluit een toestel te bouwen dat aangedreven wordt door bolvormige magneetspoelen die ronddraaien in de schelpvormige jurk van de schotel. Daardoor ontstaat de nodige stroom waarmee de schotel zich van het aardse veld kan afduwen. 
Na het bouwen van de Adamski Schotel zet Panamarenko zijn kosmische experimenten voort onder de noemers Reis naar de Sterren en Toymodel of Space.
De editie werd uitgegeven in samenwerking met het Panamarenko Kollektief.